Δεν ξέρω πως θα μπορούσα να αποτυπώσω σε λέξεις το συναίσθημα που ένιωσα βλέποντας την ταινία. Ήμουν εκστασιασμένη πριν φτάσω καν έξω από το σινεμά, κατά την διάρκεια της ταινία και είμαι ακόμα εδώ και ένα 24ωρο. Είναι μοναδικό να βλέπεις την παιδική σου ηλικία να προβάλλεται στην μεγάλη οθόνη.
Όντας παιδί που μεγάλωσε με ταινίες της Disney, θεωρώ ότι έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα που έχω σήμερα στα 25 μου. Όταν η πρώτη σου ταινία είναι ο Βασιλιάς των Λιονταριών και κλαις από τα 4 σου χρόνια για τον θάνατο του Mufasa, πως να μην είσαι ευαίσθητη για μια ζωή; Γι'αυτό το να βλέπω αυτές τις ταινίες να αναβιώνουν είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία.
Στα της ταινίας τώρα, χωρίς spoilers. Ήταν εξαιρετική! Είχε πολύ γέλιο, κλάμα, δημιουργικά εφέ, όμορφα σκηνοθετημένο. Ήταν πολύ πιστή στην original ταινία της Disney, μέχρι και ατάκες κρατήθηκαν ανέγγιχτες κάτι που με έκανε να ανατριχιάζω κάθε φορά που άκουγα ή έβλεπα κάτι γνώριμο. Τα τραγούδια υπέροχα, όλοι υπέροχες φωνές. Τα ακούω non-stop από χθες. Έχω μια μικρή ένσταση μόνο στην απόδοση της Emma Watson στην τελευταία σκηνή της μεταμόρφωση του Τέρατος σε Πρίγκιπα. Δε θέλω όμως να προϊδεάσω κάποιον, δείτε την ταινία για να έχετε μια πιο σφαιρική άποψη. Εξαίσιο το cast φυσικά, ο Ewan McGregor στον ρόλο του Lumiere ήταν ότι πρέπει, περιττό να πω για τον Dan Stevens που έδωσε στο Τέρας μια άλλη πνοή. Είστε, δεν είστε fans της Disney, ΠΡΕΠΕΙ να δείτε την ταινία.
Μίνι spoilers
Ευχάριστη έκπληξη για μένα ήταν η διαφοροποίηση στην παρουσίαση του Τέρατος. Στο παιδικό, το Τέρας είναι πιο σοβαρό, δεν έχει πολλές ατάκες και διαλόγους, πόσο μάλλον δεν κάνει χιούμορ. Μου άρεσε που το έδωσαν αυτή την πινελιά και τον απόλαυσα απίστευτα όταν τραγούδησε.
Δυσάρεστο κομμάτι της ταινίας εν μέρη, η προσθήκη την μεταμόρφωσης των αντικειμένων σε...αντικείμενα! Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου όταν ένα ένα τα αντικείμενα μετατρέπονταν από έμψυχα σε άψυχα, κάτι που δεν συμβαίνει στο παιδικό. Αλλά και η επίκληση στο συναίσθημα είναι απαραίτητη σε τέτοιου είδους ταινίες.
