Με αφορμή τα σχόλια για την 7η σεζόν του Walking Dead, μπήκα στην διαδικασία να κάνω μια εσωτερική αναζήτηση για να καταλάβω γιατί, ενώ η πλειοψηφία των fans απογοητεύτηκε από την σεζόν, εγώ την λάτρεψα. Τελικά κατέληξα ότι ίσως και να μην φταίω εγώ. #sorrynotsorry
Κάθε άτομο είναι διαφορετικό σε αυτή τη ζωή και έχει διαφορετικές προτιμήσεις σίγουρα. Σεβαστές όλες οι απόψεις. Πλέον όμως, στην εποχή που οι σειρές έχουν αρχίσει να αποκτούν όλο και μεγαλύτερο κοινό, παρατηρώ ότι οι απαιτήσεις των θεατών φτάνουν μέχρι το επίπεδο της βίας, του σεξ και των θανάτων. Αν δεν υπάρχουν αυτά, τότε η σειρά «δε λέει». Δε θυμάμαι να διάβασα πουθενά «Πω, θα ήθελα λίγο πιο έξυπνο σενάριο, πιο έξυπνο character development». Το πιστολίδι και το σεξ είναι τα μοναδικά ερεθίσματα που έχει ο ανθρώπινος εγκέφαλος όταν βλέπει σειρές; Μέχρι εκεί θέλουμε να φτάνει το επίπεδο της νοημοσύνης μας;
Και φυσικά οι βιομηχανίες της τηλεόρασης και του σινεμά το εκμεταλλεύονται στο έπακρον. Άλλωστε δεν είναι τυχαία η ποσότητα σειρών και ταινιών που κυκλοφορούν στις μέρες μας με θέμα τους σούπερ ήρωες. Έχει σίγουρο κοινό, λόγω των κόμικς, δεδομένο ότι θα έχει σκηνές μάχης και πετάνε σε κάποιες κι ένα light ρομάντζο να έχουν τα βασικά: βία, μάχες και σεξ. Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου και θα αρνηθώ ότι παρακολουθώ και τις σειρές και τις ταινίες αυτής της κατηγορίας. Αλλά πολλές είναι οι φορές που skipάρω μια ή και περισσότερες σκηνές μάχης (πρόσφατα το έκανα πολύ στο Iron Fist).
Δεν μας εξιτάρει πια το έξυπνο σενάριο παιδιά. Δεν απολαμβάνουμε την εξέλιξη ενός χαρακτήρα. Απολαμβάνουμε έναν χαρακτήρα όταν δέρνει και βρίζει και ρίχνει το γκομενάκι. Το γεγονός και μόνο ότι η νούμερα ένα σειρά παγκοσμίως έχει κατά κύριο λόγο τα «τρία συστατικά» που αναφέρονται στον τίτλο του άρθρου και όλοι την έχουν θεοποιήσει άνευ λόγου κατά την άποψή μου, τα λέει όλα (no offence).
Πρόθεσή μου δεν είναι να μειώσω κάποιον με το παρών άρθρο. Απλά βιώνω μια αγανάκτηση αυτές τις μέρες διαβάζοντας μόνο παράπονα. Ας εμβαθύνουμε λίγο παραπάνω στους χαρακτήρες και στην ιστορία και ας σταματήσουμε να είμαστε τόσο επιφανειακοί πια.
Την αγάπη μου.
